مدارس همانگونه که در پرورش و شکوفایی استعداد دانش آموزان مهمترین نقش را ایفا می کنند، در برقراری آرامش روانی، نشاط، سلامت روح و جسم آنان یا بر عکس، افسردگی و گوشه گیری آنها نیز دخیل اند.
در ادامه مطلب با ما همراه باشید.
1)مدرسه و دانش آموزان
برای تشویق کودکان به فراگیری علم لازم است اخلاق نیکو و پسندیده نیز در کنار قوانین انضباطی مدرسه گنجانده شود. مهمترین عاملی که سبب فساد اخلاقی کودک و انحطاط وی می شود، بی توجهی و طرد او از کانون خانواده و محیط مدرسه است. او هنگامی که خود را در میان انبوهی از انسان ها، تنها و بی کس احساس می کند، ناگزیر می شود به افرادی روی آورد که برای او ارزش و اهمیتی قائل نمی شوند. کودکی که به علت فقر مالی از حداقل امکانات رفاهی برخوردار است، احتمالا از لحاظ روحی و روانی نیز با مشکل مواجه می شود. بدون شک این امر از جمله مسائلی است که می تواند در افت تحصیلی وی تاثیر داشته باشد (به خصوص کودکانی که برای برطرف کردن احتیاجات خانواده ناگزیرند پس از مدرسه کار هم بکنند)
2) رشد کودک، موفقیت تحصیلی
یک جنبه از تفاوت های فردی میان کودکان از حیث عملکرد تحصیلی، تفاوت آنها در رشد طبیعی و متعادل جسمی است. برای مثال چنانچه کودک از لحاظ بعضی جنبه ها رشد جسمی عقب افتادگی داشته باشد و یا دارای مشکلاتی باشد، طبیعی است که نمی توان انتظار داشت جریان تحصیلی خود را به طور عادی و طبیعی طی کند.در اینجاست که آموزگاران باید متوجه تفاوت های فردی میان دانش آموزان باشند. پس همانگونه که والدین نباید فرزند خود را با فرزندان دیگرشان یا با سایر کودکان مقایسه کند، در مدرسه نیز مربیان نباید استعداد ها و قابلیت های دانش آموزی را به دانش آموزان دیگر متذکر شوند یا او را ملامت کنند.
3) مشق شب
در محیط کلاس بار درسی شاگردان باید براساس توان و کشش کودکان تنظیم شود. دادن تکالیف سنگین و پر حجم به همه دانش آموزان کلاس به طور مساوی، نتیجه توجه نکردن به تفاوت ها فردی کودکان است. تکالیف درس و مشق شب باید به اندازه ای باشد که کودک ضمن پرداختن به آنها، هم مطالب را بیاموزد و هم بتواند به سایر درسهایش رسیدگی کند و فقط برای انجام وظیفه و سلب مسوولیت تن به انجام آن ندهد. از طرفی، بازی و تفریح از جمله نیاز های ضروری کودک است که لازم است اولیا و مربیان گرامی به آن توجه داشته باشند.
4)نتیجه
برای بر طرف کردن مشکلات عاطفی و درسی دانش آموزان باید میان والدین کودک و مربیان مدارس، همکاری متقابل وجود داشته باشد. تحقق چنین امری مستم انجام اقدامات زیر است:
والدین باید وضعیت روحی، اخلاقی و اجتماعی کودک در محیط منزل و سایر محیط های غیر آموزشی دیگر را برای مربی او شرح دهند تا ضمن مطابقت دادن آن با رفتار وی در مدرسه به یک نتیجه کلی دستیابند.
بر گرفته از وبسایت
درباره این سایت